Style Selector
Layout Style
Boxed Background Patterns
Boxed Background Images
Color Scheme

Infrastruktura

Do 2014 r. naszą jedyną siedzibą był budynek przy ul. Bednarskiej 11. Usytuowany w samym centrum Warszawy nieopodal Rynku Mariensztackiego. Tutaj też od listopada 2014 roku funkcjonują trzy wydziały – Instrumentalny, Wokalno-Aktorski i Rytmiki – oraz mieści się administracja Szkoły.

Od listopada 2014 r. w dwóch nowoczesnych i doskonale wyposażonych budynkach przy ul. Połczyńskiej 56 funkcjonuje część dydaktyczna Koncertowego Centrum Edukacji Muzycznej ZPSM im. Fryderyka Chopina.
Swoja siedzibę mają tu: Wydział Wokalno-Aktorski, Wydział Jazzu oraz Policealne Studium Jazzu im. Henryka Majewskiego.
Całości Centrum dopełni sala koncertowa, która połączona zostanie z budynkami dydaktycznymi.

W ciągu swojej długiej historii, od momentu powołania w 1883 roku, nasza Szkoła wielokrotnie zmieniała lokum. Początkowo mieściła się w Salach Redutowych Teatru Wielkiego, jednak gdy pomieszczenia te, dzielone z Warszawskim Towarzystwem Muzycznym, stały się niewystarczające, wynajęto obszerniejszy lokal przy ul. Miodowej 12, a od 1905 roku w Alejach Jerozolimskich 80. W 1909 Szkoła na następne trzydzieści trzy lata przeniosła się do gmachu Filharmonii Warszawskiej przy ul. Jasnej 5, gdzie kształciła ponad 300 uczniów. Na początku wojny gmach Filharmonii został zbombardowany, jednakże już 15 marca 1941 roku w części prowizorycznie odremontowanych pomieszczeń wznowiono zajęcia. Tu mieściła się centrala szkoły, a jej niemieszczące się w zniszczonej Filharmonii oddziały ulokowano w trzech miejscach: na Żoliborzu przy ul. Pogonowskiego 6, na Pradze przy ul. Wileńskiej 15 i na Mokotowie przy ul. Bałuckiego 25. Po likwidacji szkoły przez władze niemieckie w końcu 1942 roku aż do wybuchu Powstania Warszawskiego naukę kontynuowano w wielu lokalach w warunkach konspiracyjnych. Jednak w czasie Powstania, już we wrześniu 1944 roku, wznowiono zajęcia w ocalałych lokalach na Pradze przy ul. Wileńskiej 15 i Inżynierskiej 10, a w lewobrzeżnej Warszawie w styczniu 1945 roku Szkoła objęła lokal przy ul. Szpitalnej 5. Szczupłość zajmowanych pomieszczeń spowodowała powstanie rozlicznych filii przy ul. Polnej, na Saskiej Kępie, na Żoliborzu oraz pod Warszawą: we Włochach, Legionowie, Milanówku i Pruszkowie, przeważnie w mieszkaniach nauczycieli. W roku szkolnym 1947/48 decyzją Ministerstwa Kultury i Sztuki zlikwidowano w szkole kurs wyższy, przejęty później przez Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną im. Fryderyka Chopina, a 1 września 1949 roku odłączono kurs niższy, który jako Szkoła Muzyczna im. Fryderyka Chopina (obecna PSM I stopnia Nr 2 im. Fryderyka Chopina) pozostał w lokalach przy ul. Wileńskiej 15 i Inżynierskiej 10 (od 1966 roku – przy ul. Namysłowskiej 4). Wyodrębniony w ten sposób kurs średni Szkoły otrzymał nazwę Średniej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina i pozostał w dwóch połączonych, trzyizbowych mieszkaniach przy ulicy Szpitalnej 5. Tam też, po upaństwowieniu Szkoła funkcjonowała aż do 1966 roku, kiedy mając ponad 150 uczniów i korzystając z wielu dodatkowych lokali, została decyzją władz miasta chwilowo przeniesiona do funkcjonującego od 1962 roku, wybudowanego na potrzeby szkół muzycznych gmachu na Żoliborzu, przy ul. Krasińskiego 1. W budynku tym, w którym mieściły się już dwie inne szkoły muzyczne – Państwowa Podstawową Szkołę Muzyczną Nr 3 im. Karola Szymanowskiego oraz Państwowe Liceum Muzyczne (które później utworzyły Zespół Państwowych Szkół Muzycznych Nr 4 im. Karola Szymanowskiego) – Szkoła działała przez dwa lata, do 1968 roku, kiedy otrzymała od miasta odrestaurowany, przedwojenny dom handlowy na Mariensztacie, przy ul. Bednarskiej 11. Tutaj, 1 września 1968 roku, po raz pierwszy w swej liczącej już wówczas 85 lat historii, Szkoła rozpoczęła zajęcia we własnym budynku.

Z czasem, wobec szybkiego rozwoju Szkoły, pomimo swego pięknego położenia i szczególnej atmosfery, pozbawiony sali koncertowej obiekt przy Bednarskiej stawał się coraz bardziej niewystarczający. Już w latach 1968-1975 część zajęć odbywała się w salach szkoły przy ul. Wiktorskiej 99 (obecne XXVIII Liceum Ogólnokształcące im. Kochanowskiego), a wszystkie duże koncerty szkolne od początku funkcjonowania obiektu przy ul. Bednarskiej odbywały się w różnych warszawskich salach koncertowych, które trzeba było wynajmować. Wraz ze zwiększająca się w kolejnych dziesięcioleciach liczbą uczniów oraz otwieraniem nowych wydziałów i sekcji, coraz większą koniecznością stawało się korzystanie z dodatkowej przestrzeni edukacyjnej. W momencie wprowadzenia się do budynku przy ul. Bednarskiej szkoła liczyła ponad 150 uczniów, w jubileuszowym roku stulecia istnienia w 1983 roku – 290, w 2004 roku – 350, we wrześniu 2014 roku – 442 uczniów. Aby funkcjonować Szkoła ponownie zmuszona była wynajmować dodatkowe klasy i pomieszczenia edukacyjne od różnych placówek. W latach 2004-2014 część zajęć prowadzono w następujących szkołach: w Zespole Szkół Nr 69 (Szkoła Podstawowa nr 41 im. Stanisława Staszica i Gimnazjum nr 40 im. Żołnierzy Armii Krajowej Batalionu Krybar) przy ul. ul. Drewnianej 8, w I Społecznym Liceum Ogólnokształcącym im. Maharadży Jam Saheba Digvijay Sinhji wówczas ul Bednarskiej 2/4, w XL Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego przy ul. Platynowej 1, w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Romana Turczynowicza przy ul. Moliera 4/6 oraz w Zespole Państwowych Szkół Plastycznych im. Wojciecha Gersona przy ul. Smoczej 6. We wszystkich przypadkach sale wykorzystywane do zajęć w tych placówkach zaopatrywane były w szkolny sprzęt, w tym pianina, sprzęt audio, odpowiednie tablice, drobne meble itd. W tym trudnym okresie szybkiego rozwoju, ale też i rozproszenia szkoły, prowadzone były intensywne działania na rzecz pozyskania drugiego obiektu, który w połączeniu z obiektem przy ul. Bednarskiej mógłby rozwiązać problem i stworzyć infrastrukturę odpowiadającą wielkości szkoły.

Działania te rozpoczęła w 2002 roku dyrektor Krystyna Bentkowska. Wybór padł na obiekt byłego Technikum Ceramicznego przy ul. Połczyńskiej 56 na Bemowie. Wielkość nieruchomości na Bemowie zapewniała w przyszłości możliwość zbudowania sali koncertowej, której od czasów przedwojennych Szkoła była pozbawiona. Z racji historycznych – w latach trzydziestych XIX wieku mieściła się tam gospoda, w której Chopin żegnał się z przyjaciółmi udając się do Francji – starania dyrektor Bentkowskiej odniosły na przełomie 2003 i 2004 roku pozytywny skutek i projekt uzyskał akceptację Rady Miasta i poparcie Urzędu Prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego. Od września 2004 roku działania na rzecz zdobycia przez szkołę obiektu przy ul. Połczyńskiej przejął dyrektor Paweł Skrzypek, którego działania biegły dwutorowo: z jednej strony tworzona była koncepcja obiektu, z drugiej zaś prowadzone były nieustanne działania administracyjne, oscylujące głównie pomiędzy Departamentem Szkolnictwa Artystycznego w MKiDN a Biurem Gospodarki Nieruchomościami. W rezultacie tych działań już w dniu 10 lutego 2005 roku przedstawiona została Radzie Pedagogicznej Szkoły programowo-architektoniczna koncepcja obiektu „Bednarska II”, a 1 lutego 2007 roku, po blisko trzyletnich zabiegach administracyjnych Szkoła otrzymała nieruchomość przy ul. Połczyńskiej 56 na zasadzie użyczenia. W tym samym miesiącu, 13 lutego 2007 roku dyrektor Paweł Skrzypek zaprezentował koncepcję „Bednarskiej II” komisji kwalifikującej do realizacji projekty rozwoju obiektów szkolnictwa artystycznego, powołanej i kierowanej przez Wiceministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, podsekretarza stanu Tomasza Mertę. Po uzyskaniu oficjalnej akceptacji Ministerstwa i zmianie od 1 marca 2007 roku tytułu użytkowania nieruchomości z użyczenia na czasową dzierżawę, dyrektor Skrzypek wprowadził zmianę nazwy projektowanego obiektu na Koncertowe Centrum Edukacji Muzycznej ZPSM im. Fryderyka Chopina i poszerzenie statusu projektu na inwestycję celu publicznego. W tym też kształcie projekt budowy Koncertowego Centrum Edukacji Muzycznej został przyjęty do realizacji na naradzie w Departamencie Szkolnictwa Artystycznego MKiDN w dniu 10 kwietnia 2007 roku.

Od tego momentu do otwarcia części dydaktycznej obiektu przy ul. Połczyńskiej miało minąć jeszcze siedem i pół roku. Czas ten upłynął głównie na procedurach administracyjnych, niemniej decyzje Ministerstwa z 13 lutego i 10 kwietnia 2007 roku przypieczętowały realizację zamierzenia. Dopiero 1 października 2009 roku zapadła decyzja przyznania Szkole trwałego zarządu nad nieruchomością przy ul. Połczyńskiej 56, zmieniająca czasową dzierżawę na wieczyste użytkowanie, co prawnie otworzyło drogę do rozpoczęcia dalszych prac. Już dwóch miesiącach, 8 grudnia tego samego roku ogłoszony został przetarg na projekt budowlany, w założeniach oparty na wypracowanej wcześniej koncepcji. Przetarg wygrało biuro projektowe An-Archi Group z Gliwic. Realizację budowy obiektu podzielono na dwie części: dwuetapową część wstępną, finansowaną wyłącznie ze środków Ministerstwa, oraz – również dwuetapową – część zasadniczą, finansowaną z funduszy unijnych i współfinansowaną przez Ministerstwo, w której za pierwszy etap przyjęto budowę budynków edukacyjnych, za drugi etap – budowę sali koncertowej. Prace budowlane wstępnej części rozpoczęto 30 czerwca 2011 roku, a umowa na zasadniczą, unijną część projektu podpisana została 31 października 2012 roku.

Budynki dydaktyczne Koncertowego Centrum Edukacji Artystycznej, nowocześnie i wspaniale wyposażone, ustanawiające w powszechnej opinii najwyższe standardy w infrastrukturze szkolnictwa artystycznego w Polsce, oddano do użytku 6 listopada 2014 roku. Przeniesiona została tu z Bednarskiej całość kształcenia jazzowego i wokalno-estradowego : Wydział Wokalno-Estradowy, Wydział Jazzu oraz Policealne Studium Jazzu im. Henryka Majewskiego. Pomimo, że do nowego lokum przeniosła się tylko ¼ uczniów, to z jednej strony – w związku z planami edukacyjnymi Szkoły – przeniesione wydziały są najbardziej rozwojowe, a z drugiej wymagają najszerszego i najbardziej skomplikowanego zaplecza technicznego w postaci instrumentarium i elektroniki, co na Połczyńskiej zostało zapewnione.

Zamknięcie pierwszego etapu budowy Koncertowego Centrum Edukacji Muzycznej, w postaci otwarcia jego części dydaktycznej, rozwiązało problemy lokalowe, z którymi szkoła borykała się w większości swojej historii. Obecnie Szkoła przystępuje do realizacji drugiego etapu w postaci budowy sali koncertowej, której do tej pory była pozbawiona. Wczesną wiosną zakończona zostanie aktualizacja projektu sali, mająca na celu przeprojektowanie jej wyposażenia zaplanowanego w 2009 roku na rozwiązania techniczne i wyposażenie i zgodne z najwyższymi standardami 2016 roku.

Historyczne siedziby Szkoły

Filharmonia Warszawska, ul. Jasna 5
ul. Wileńska 15
ul. Szpitalna 5 – budynek po lewej stronie zdjęcia (z zakładem fryzjerskim), widok po Powstaniu Warszawskim.
Skip to content